Ver adaları; ver!

Yunanlar, 18 adamızı ve 300'ün üstünde adacığımızı, küstâhça elegeçirdiler! Çok şerefli (!) Türk askeri; pısırıkça, görmezden geliyor!


Ege kıyılarında, İzmir Marşı okunur;
elin Yunan ordusu, anayurda dokunur!
Hiç de çekinmeksizin, alırlar adaları!
Türk ordusu susarken; utanır ataları!

"Yalnız bir-kaç kayalık!" deyiverir birisi!
Hiç umrunda değil ki, götürü-getirisi!
Anayurt, elden gider; birisi, zevkle izler!
Olmayan şerefini, bıyıkaltında gizler!

Anayasa gereği; 'Türk ordusu! Göreve!'
Ordu, tasfiye oldu; geriye, kaldı deve!
Üç-beş Arap kılından, acabâ ne beklenir!
'Türk kalmadı orduda!' Bu söze, ne eklenir!

Burnumuzun uçunda, toprak mı kaybetmişiz!
Geçmişle övünürüz; tüm cihâna yetmişiz!
Yunan, onaltı milyon; bizler ise, seksenler!
Şerefi kalmayanın, ceddini de siksinler!

Büyük (!) Türk ordusu, olanları izlerken;
çok geç bile olsa da; düşünür: "Hâlâ erken!"
Toprak, elden giderken; neyi bekler; bilinmez!
Acınacak duruma; istesek de, gülünmez!

Böylesi bir durumda, kaybedecek ne kaldı!
Elin Yunan çocuğu; alabildikçe, aldı!
Geriye, bize kalan; güzelim anakara;
onu korumak için; dürbünle, asker ara!

Hiç de utanmaksızın, 'anavatan' diyorlar!
Yunan'ın kazığını, büyük zevkle yiyorlar!
Yunan, atar tokadı; Türk askerleri inler;
semeri olanlara, yoldan geçenler biner!

Bir kez başladı Yunan; ardını da getirir;
benliksiz Mehmetçik'e, her haltı da yedirir!
Der ki: "Domal, Mehmetçik! Göreyim değerini;
hiç kıpırdamaksızın, sun bana bir yerini!"

Orta parmak ayrılır; ağızda ıslatırlır;
Mehmetçik inliyorken; göte, parmak atılır!
Yunan, çeker parmağı; bir dahâ gömer dibe!
Mehmet'i, mutlu eder ulaştığı mertebe!

Şerefli (!) Türk subayı, aslâ itirâz etmez!
Der ki: "Küçük parmağın, benim kıçıma yetmez!
Kolunu, bir uzat da; göm şerefsiz kıçıma;
götümü doldururken, tutunasın saçıma!"

"Sınır, nâmustur!" derler; anaları sunarlar!
Küçük serçe beyinle, Yunanlar'ı sınarlar!
Durur mu hiç o Yunan! Kabul eder ikrâmı;
güzelce bir becerir, sunulan ihtişâmı!

Bizim asker sanır ki; anneyle yetinilir!
Güç, güçlünün yanında; kızın da getirilir!
Onunla da kalmayıp; sıra, karına gelir!
Senin şerefsizliğin, ancak burda yükselir!

Ne kaldı şimdi sana? Başta susmayacaktın!
Şimdi sana yapılan, çoktandır senin hakkın!
Küçümsediğin kişi, tepene dikilecek!
Olacakları, herkes; tâ önceden bilecek!

Anımsıyor musun sen? Yücelttiğin o nâmûs;
işine yaramadı; başına, kaldı kâbus!
İşini bilen kişi, önlemini almalı!
Beynini kullanmazsan, olursun elin malı!

Gitti onsekiz ada; üçyüzü de adacık;
Mehmetçikler'in hakkı, üç mektrelik odacık!
O bile fazla ona; iteceksin kümese!
Hattâ dahâ fazlası; sokacaksın kafese!

Alplığın erdemini anımsadığında da;
vereceksin o ite, elden çıkan bir ada!
Yunan yakalasın da; üstüne konuşlansın!
Becerilen Mehmetçik, tâlihinden hoşlansın!

Bu bölümdeki tüm eklentilerim

- Kapıldım Yeşilgöz'e!! (28.02.2020)
- Ata'ya özlem (28.02.2020)
- Ver adaları; ver! (26.07.2018)
- Gereksiz Karaoğlan! (26.06.2018)
- Yaşam (22.06.2018)
- Karşıt kutuplar (01.05.2018)
- Mulâ! Mulâ! (21.04.2018)
- Sakaryalı sevdiğim (22.01.2018)
- Adam olmaz bu ulus! (14.04.2017)
- Yeşil göze vurgunum (10.04.2017)
- Yâr mı tatlı, sanrın mı? (26.02.2017)
- Ata'nıın öğütü (24.12.2016)
- O yâr, yüreğimi yaralar! (01.05.2016)
- Fedâ olsun, neyim varsa! (22.03.2016)
- Uyan, sevdiceğim! (29.02.2016)
- Dargınım (28.02.2016)
- Hak ve hakîkât (20.02.2015)
- Câyır-câyır yanıyorum! (05.02.2014)
- Harcâîyim (22.01.2014)
- Ah Ayten'im! (19.01.2014)
- Sen, benimdin (16.01.2014)
- Yoktur nedeni (16.01.2014)
- Kibirli yârim (26.08.2013)


Ayrıca: Âh Tüm Güllerin Ecesi (13.01.2018)
Ayrıca: Tüm Güllerin Ecesi (15.04.2017)
Ayrıca: Gözsel'den Gizem (20.08.2014)
İlişikli konu: Kâfiyesiz şiîr mi olurmuş? (18.04.2017)
İlişikli konu: Şiîrlerimizdeki anlamsızlıklar (01.10.2015) Not: Bugüne kadar (20 nîsan 2017) yazdığım, en uzun şiîrim, "Geh' aufs Ganze, Gelibolu!" başlığını taşıyor.

Öngörülen koşuklarım